آزمایش‌ها نشان می‌دهد که « پیل تیسفون » در دوران اشکانیان ساخته شده است. اما دکتر سنت جان سیمپسون این کوزه را مربوط به دوران ساسانیان می‌داند. با این که همه درباره‌ی کاربرد این باتری اتفاق نظر ندارند، یک موضوع کاملاً مشخص است: این باتری به دست صنعتگران ایرانی ساخته شده است.

کشف این اختراع ایرانیان به اندازه‌ای تعجب و شگفتی جهانیان را برانگیخت که حتی برخی از دانشمندان اروپایی و امریکایی این اختراع ایرانیان را به موجودات فضایی و ساکنان فراهوشمند سیارات دیگر که با بشقاب‌های پرنده و کشتی‌های فضایی به زمین آمده‌ بودند نسبت دادند و آن را فراتر از سطح دانش آن زمان دانشمندان ایرانی دانستند.

زیرا برای ایشان پذیرفتنی نبود که ایرانیان قرنها پیش از گالوانی ایتالیایی پیل الکتریکی را اختراع کرده و برای آبکاری فلزات استفاده می‌نموده‌اند.

کشف « گالوانی » :

نقطه عطف بعدی در تاریخچه باتری در سال ۱۷۸۶ اتفاق افتاد که « لوییجی گالوانی» دانشمند ایتالیایی منبع ذخیره‏‌سازی الکتریسیته را به جهانیان معرفی نمود. گالوانی متوجه شد که وقتی پای قورباغه‌ای را با دو فلز مختلف لمس کند، ماهیچه‌ی پا تحریک شده و جمع می‌شود. قبلاً کشف شده بود که الکتریسیته می‌تواند ماهیچه را تحریک کند و باعث جمع شدن آن‌ها شود.

پیل « ولتا » :

در سال ۱۷۸۹ « آلساندرو ولتا » دانشمند ایتالیایی نقطه عطف بسیار مهم بعدی را در تاریخچه باتری رقم زد. او در این سال بر اساس تحقیقات گالوانی، باتری قابل حمل را به دنیا معرفی نمود. وقتی ولتا از کشف گالوانی با خبر شد، آزمایش‌های زیادی با الکتروسکوپ‌های حساس انجام داد تا صحت گفته‌های وی را بررسی کند و پس از مدتی دریافت که منشأ الکتریسیته در پای قورباغه نیست، بلکه از تماس دست با دو فلز حاصل می‌شود.

ولتا آزمایش‌های فراوانی با مواد مختلف انجام داد و متوجه شد که دو فلز در شرایطی خاص می‌توانند اختلاف پتانسیل به وجود آورند. یکی از آزمایش‌های او به این صورت بود که دو تکه‌ی فلز از جنس روی و نقره را در طرفین زبان قرار می‌داد و سپس آنها را با یک سیم به هم متصل می‌نمود. این عمل الکتریسیته تولید می‌نمود و باعث سوزش زبان می‌گردید.

او نتیجه‌ی کار خود را به این صورت بیان نمود:

«برخی مواد شیمیایی باعث می‌شوند که دو فلز مختلف بتوانند اختلاف پتانسیل الکتریکی به وجود آورند.»

او از این کشف استفاده  نموده و در سال ۱۸۰۰ نخستین باتری را ساخت. وی ابتدا یک کاغذ را در آب نمک خیس کرد. سپس آن را بین دو تکه فلز روی و نقره قرار داد. پس از آن تعداد زیادی از این قطعات ساخت و آن‌ها را پشت سرهم قرار داد و به این ترتیب ولتا توانست یک باتری قوی درست کند.

پیل « پلانته » :

در سال ۱۸۵۹ فیزیکدان فرانسوی « گستون پلانته » با قراردادن دو نوار سربی و عایق در بین آنها و قراردادن این مجموعه در ظرفی حاوی اسید سولفوریک رقیق، نخستین باتری سرب – اسید را ساخت.

ولتاژ باتری به جنس فلزات به کار رفته در آن بستگی دارد. معمولاً ولتاژ این باتری‌ها ۰.۵ تا ۲ ولت است. اندازه‌ی صفحات فلزی یا به عبارت دیگر ابعاد باتری تأثیری در ولتاژ آن ندارد. ابعاد باتری فقط نشان دهنده‌ی ابعاد صفحات الکترود و همچنین حجم الکترولیت به کار رفته در آن است و لذا مقدار انرژی ذخیره شده را تعیین می‌کند. پس باتری بزرگتر فقط عمر بیشتری دارد و نه لزوماً ولتاژ بالاتر.